Whistler - Vancouver

Wauw! Dat is het woord van de dag. We hebben het wel tien keer gezegd onderweg. We dachten 'even' de route van het ene ski-oord Sun Peaks naar het volgende, bekendere en grotere, ski-oord Whistler te maken maar het blijkt één van de mooiere routes van deze reis te zijn. En dat dit totaal onverwacht is maakt het extra leuk! Wanneer we vertrekken uit de groene bergen van Sun Peaks komen we al gauw in een droger gebied met hoge bergen en geen bomen. Alles is enorm droog met veel rotspartijen en diepe afgronden. Het doet een beetje denken aan het wilde westen, zelfs de houten huizen passen er helemaal bij. Een stuk verder komen we bij diepe afgronden die duidelijk zijn ontstaan door water en ja hoor, in de diepte stroomt nog een kleine rivier.

We rijden verder en langzaam verandert het landschap steeds meer. Van het dorre landschap van zojuist komen we nu in bergachtig landschap vol bossen, meren en watervallen. We stoppen bij een uitzichtpunt op een prachtig groen/blauw meer waar we worden aangesproken door een Canadese man en we raken aan de praat. Dit is een van de dingen die wij zo leuk vinden aan Amerika en nu dus ook Canada. Iedereen is relaxt, in voor een leuk praatje en je krijgt gelijk bergen aan tips over je heen. Zo ook van deze vriendelijke man. Hij adviseert ons twee stops te maken tijdens de route en konden we hem achteraf maar vertellen hoe blij we met zijn advies waren! De eerste stop is Duffy Lake, een enorm mooi groot meer tussen de witte bergtoppen die inmiddels uit de verte opdoemen. Het lijkt wel een postkaart! In het meer zijn in het smalle gedeelte bergen met boomstammen op elkaar gestapeld en dit geeft een heel bijzonder gezicht. We rijden door en maken de tweede stop, Joffry Lake. Hier moeten we een klein stuk voor wandelen maar dat zijn we inmiddels natuurlijk zo gewend dat we dit zo weg stappen. En dan staan we ineens met onze neus op een bizar mooi groen meer te kijken met op de achtergrond de witte bergen met twee gletsjers erop. Onbeschrijflijk dat we nog geen 60 kilometer hiervoor in een dorre woestijnachtige omgeving stonden. Er staat een bankje waar we lekker even op zitten en genieten van de prachtige omgeving voordat we doorrijden naar Whistler. Bij aankomst wordt het al snel duidelijk, dit is een heel toeristisch plaatsje. Overal kabelbanen, skipistes (nog groen natuurlijk) en veel toeristische winkeltjes. We moeten allebei even wennen dat we na al het natuurgeweld en de rust nu in een klein en druk commercieel stadje staan. We maken een rondje door het centrum en lopen ook even langs de olympische ringen (Winterspelen van 2010) voordat we een hapje eten en besluiten dat we morgen op tijd door gaan rijden naar Vancouver zodat we hier nog twee dagen kunnen besteden. 

Grote schrik vanochtend want voor de allereerste keer ben ik dan toch iets kwijtgeraakt op vakantie. En dan wel gelijk de brillenkoker met allebei onze zonnebrillen erin. Gelukkig weet ik precies waar het gebeurd is, namelijk in het restaurant gisteravond dus vanochtend na het ontbijt terug gelopen en vijf minuten later loop ik met brillenkoker en zonnebrillen terug naar buiten! Hoera! Met onze zonnebrillen op onze neus rijden we verder over de Scenic highway (sea to sky highway) naar Vancouver. We stoppen een aantal keer bij een paar prachtige uitzichtpunten en maken een wandeling bij de Brandywine Falls en de Shannon Falls. Beide prachtige watervallen en dat op een klein stukje van de grote weg af. Langzaam maar zeker doemt dan toch de skyline van Vancouver voor onze neus op en zijn we terug bij ons startpunt, bijna vier weken geleden! We stoppen bij een shoppingmall en scoren nog wat laatste spulletjes en gaan vervolgens naar ons hotel waarna we snel de stad induiken.

Vancouver is echt een enorm leuke stad. We struinen de belangrijkste toeristische trekpleisters af. Dat wil zeggen de wijken Waterfront en Gastown, met onder andere Water Street, een gezellige straat met veel winkeltjes en heel veel souvenirswinkeltjes. Ook staat hier de allereerste stoomklok ter wereld. Deze ingenieuze klok staat hier sinds 1970 en wordt tot op de dag van vandaag onderhouden door de man die hem gebouwd heeft. Bijzondere aan deze klok is dat er ieder uur een fluitsignaal klinkt (eigenlijk meer een klein deuntje). Daarna gaan we richting de Harbour Centre Tower, vanuit deze toren heb je op 168 meter hoogte een fenomenaal uitzicht over de stad en de hele omgeving. Met het kaartje wat we kopen mogen we ook vanavond, als het donker is, nog een keer terugkomen. We stappen in de lift die ons in 40 seconden naar het hoogst punt zal brengen. Wat niemand ons beneden heeft verteld, of eigenlijk aan René, is dat het een lift met ramen betreft en dat we ons aan de buitenkant van de toren bevinden. Ofwel binnen vijf seconden staat René tegen de achterste muur aan geplakt want we kijken zo de diepte in, hoe gaaf! We komen hoger en hoger en na 40 seconden is René dolblij dat hij eindelijk mag uitstappen, ook al is het op deze hoogte. Met dank aan het mooie weer is het uitzicht fantastisch. We kunnen Vancouver Island en Mount Baker (160 kilometer verderop in de staat Washington, USA) zien liggen! Eenmaal beneden gaan we naar Granville Street, de grote shoppingstraat, en scoren wat leuke souvenirs. Na het eten is het bijna donker geworden en melden we ons wederom bij de toren voor een uitzicht over de stad. We staan precies boven als de zon net onder is dus de lucht is nog gedeeltelijk licht maar de lampjes in de stad gaan net aan, wauw!! Na twee rondjes langs het mooie uitzicht lopen we weer terug naar het hotel. Zelfs op dit tijdstip is het nog druk in de straten en klinkt overal muziek van vele cafés en restaurants. Wat een superleuke en gezellige stad is dit! We maken ons op voor onze allerlaatste dag hier morgen.