Centraal Etosha - Oost Etosha

Plat, hartstikke plat! Onze autoband wel te verstaan. We rijden richting de uitgang van de lodge, checken uit en ik zie het meteen. De voorband is flink lek en waarschijnlijk gedurende de nacht verder leeg gelopen. Ontzettend fijn dat we het zien voordat we Etosha verder inrijden. Want je mag hier nergens één stap buiten je auto zetten, behalve binnen een paar schaarse omheiningen van een stop of kamp. Gelukkig zit er een benzinepomp (lees: een slang uit de grond) binnen het kamp. Hier ligt namelijk een stukje beton in plaats van gravel dus dat zorgt dat we de auto goed recht kunnen krikken. Overal waar je gaat tanken wordt dit hier voor je gedaan dus ook hier komt snel iemand op ons af die gelijk voortvarend komt helpen. Water over de band, even zoeken en vervolgens een duidelijk: psssssstttt. Binnen een kwartier hebben ze samen de band verwisseld en kunnen we weer op pad. Maar niet zonder een mooie selfie van onze hulp met de nieuwe band, hij had er zelf nog de meeste lol om!

We rijden vandaag helemaal naar het oosten van Etosha. Het is maar een stukje van ongeveer 100 kilometer maar we presteren het om er de hele dag over te doen. We kijken onze ogen uit. Nog geen tien minuten buiten het kamp zien we een zwarte neushoorn oversteken. Dat kost ons zo al een half uur want we worden behoorlijk zen van het kijken naar een uiterst relaxte en rustig etende neushoorn dat je zomaar even blijft staan kijken. En ook omdat we denken; dit was een grote mazzel. Nog geen half uur later hebben we hele grote mazzel want we zien er nog eentje!

Tussendoor zien we ook nog een honingdas, giraffen, olifanten, springbokken, impala’s, kudu en nog zo veel meer dat we ogen en tijd tekort komen om alles goed te bekijken. Het gebeurt meerdere keren dat ik ineens roep: stop, en dan zit er toch ineens onverwacht een dier, zoals een jakhals onder de schaduw van een grote steen. Zelfs een giraf kunnen wij een half uur voor uittrekken want we moeten toch even zien hoe hij wijdbeens gaat drinken. En dat duurt even! Tien keer de nek op en neer naar het water, toch weer terug naar boven, nog even wachten en dan ein-del-lijk durft hij het aan. Één geluidje en hij schrikt weer op en begint het ritueel weer opnieuw. 

We slapen vannacht net buiten de poorten aan de oostkant van het park en hebben we voor morgen een safari gepland staan in de (hele) vroege ochtend. We zitten in een grote tent, alles is open. Een sleutel krijg je niet, er zit gewoon een haakje op je tent. Vanuit ons bed kijken we zo de natuur in, dwars door de tentdoeken. Hetzelfde vanuit de douche en toilet dus met onze lengte is het wel heel grappig. Gelukkig kun je flappen dicht doen. Vanuit onze luie stoelen zien we mangoesten, zwijnen (pumba’s) en een gewone duiker voorbij wandelen en weer diverse mooie vogels. Dat worden weer nachten met een hoop geluiden om ons heen!