Oost Etosha

05.30 uur, de wekker gaat. We hebben een ochtend safari geboekt. Helaas is René gisteravond plotseling heel ziek geworden en houdt niets meer binnen. Dus ga ik alleen op deze safari mee. Omdat het gisteravond ‘druk’ was bij het eten verwachtte ik zeker al mensen bij het ontbijt. Helemaal niemand, ik ben de enige. En ik hoor al snel dat ik ook de enige op de safari ben! Na overheerlijke pannenkoeken ga ik op pad, in een 9-persoons safari bus. Tien minuten later staan we voor de ingang van Etosha. Ook hier de regel; zodra de eerste zonnestraal zichtbaar is gaan de poorten open en mag je naar binnen. 

Ruim vier uur rijden we langs diverse waterholes en bij nummer twee komt er net een safari bus vandaan die zegt dat er 3 leeuwen zijn. Johannes, mijn chauffeur, geeft gas en als snel zien we ze. Alleen geen drie maar wel elf!! Een hele familie. We blijven lang staan en zien de leeuwen onderling spelen, water drinken en vervolgens lekker luieren. De jonkies proberen nog wat vogels te grazen te nemen maar het mislukt jammerlijk.

Verder ook weer heel veel giraffes, impala’s, springbokken, zebra’s en weer een zwarte neushoorn gespot. Dan ineens breekt er paniek uit op de radio, ik hoor duidelijk dat ‘number four’ bij een waterhole zit. Ik had op dat moment geen idee wat ‘number four’ moest zijn maar gezien de enorme snelheid waarmee de chauffeur begint te scheuren en hij tegen iedere safari bus vier vingers ophoudt moet het iets bijzonders zijn. Een kwartier laten staan we te kijken naar een luipaard die heerlijk ligt te relaxen hoog in de boom. Johannes is helemaal is zijn nopjes, pikt mijn verrekijker in en weet best behoorlijke foto’s te maken door mijn iPhone ervoor te houden (mijn camera was hij even vergeten denk ik). Ik begrijp dat hij al vier maanden geen luipaard meer gezien heeft.

Rond het middaguur kom ik terug bij de tent, compleet uitgewaaid, het stof tot ver in mijn oren en een haardos alsof ik al een week op het strand leef. René is wel wat opgeknapt en besluit meteen dat hij vanmiddag dan graag nog de sundowner gamedrive wil doen. Ik ga mee, kan geen genoeg van al het moois krijgen! En wauw, wat hebben we weer een geluk. We zien een kudde met minstens 50 olifanten. Hele bomen worden kapot geslagen met hun slagtanden en slurf. Er zitten ook heel wat kleintjes bij en uiteindelijk steken ze met zijn allen voor onze auto de weg over. We zijn er een beetje stil van want Wow, wat een enorme beesten. Dikke schik ook nog want zodra moeders met een baby’tje oversteekt zingen wij bijna in stereo: peppeppep, want een olifant gaat door (uit Junglebook)! We spotten vanmiddag ook nog twee ‘nieuwe’ dieren, een hyena en een dik-dik. Die laatste is de kleinste soort impala die enkel hier in Namibië leeft. Na een hele lange maar super mooie dag staat er een heerlijke braai op ons te wachten onder de sterrenhemel, super!