West Etosha - Centraal Etosha

Na een prima nacht met flink wat dierenactiviteit om ons heen staan we om 06.00 naast ons bed. Het is nog pikkedonker buiten. We rijden vandaag van het westen naar het centrale deel van Etosha. We gaan express vroeg weg, niet omdat de route perse lang is maar we willen bij zoveel mogelijk waterholes stoppen en ook tussentijds mogelijkheid hebben te stoppen. Uiteraard mag je nergens je auto uit om te voorkomen dat je voor een kipnugget wordt aangezien dus vandaag leven we letterlijk in de auto. Nog bij de waterhole van onze lodge spotten we een jakhals die lekker ligt te rollen in de klei.

We rijden verder richting Olifantrus. Het landschap is droog en bestaat vooral uit halfhoge struiken en gewassen. Daar tussendoor steken metershoge termiethopen uit de grond en even vaak beweegt er een lange nek van een giraf heen en weer. Bij de eerste waterhole kijken we onze ogen uit; honderden springbokken, zebra’s, springbokken, hartenbeesten en gnoes. Bij de daarop volgende waterholes zien we er zo niet nog meer; honderden zebra’s in een rijtje achter elkaar aan naar het water toe. Tientallen struisvogels, oryxen en even later ook nog elanden (reusachtig!).....het is te bizar voor woorden en René en ik kijken elkaar af en toe aan alsof we een jackpot hebben gewonnen. Bizar ook dat we hier ook weer zo goed als alleen zijn, pas naarmate we meer naar het oosten rijden zien we de eerste andere auto’s, maar die zijn nog steeds op één hand te tellen. Even later zien we ineens een reusachtige olifant, inclusief reusachtige slachttanden,  langs de kant van de weg staan. We blijven even staan en op nog geen meter afstand loopt hij voorbij, hevig kauwend aan wat takken. Wauw!! 

We stoppen bij een restcamp, een door hoge hekken afgesloten stukje land met wat betonnen tafels, bankjes en uiteraard een welbekend gat in de grond voor wie hoognodig moet. Dit zijn de enige plekjes waar je even je auto uit mag. Alle ruimte voor de beestjes en wij zitten achter een hek, net de dierentuin maar dan andersom. Het landschap begint weer langzaam te veranderen en we steeds meer mopane bomen. Ze noemen het hier Sprokieswoud.

Dan komen we aan bij de zogenoemde Etosha Pan, een enorme grote kleipan. Zo ver als het oog reikt, alsof je naar een enorme zee aan het kijken bent zo glad is het oppervlakte. Voor het idee, de oppervlakte van deze ‘pan’ is 5000m2, een vierde van het totale park. 

Ineens zien we twee auto’s langs de kant van de weg staan. Dan weet je; daar is wat te zien. En dan zien we ze, een leeuw en leeuwin lekker aan het relaxen onder een boom. Als er geen auto’s hadden gestaan waren ze ons misschien niet eens opgevallen, zo beschut lagen ze. Even later hebben we, op het moment van dit schrijven, grote mazzel. We zien een leeuwin bij een waterhole en op een paar meter afstand springbokken. Aan de manier hoe ze loopt en het wiebelen van de kont weten wij al wat er gaat gebeuren (het zijn toch echt grote katten) en ja hoor, ze doet een poging om aan te vallen. Stof stuift op en ze neemt de gok. Zonder resultaat, want de springbokken zijn al weg en aangezien ze alleen is staakt ze de poging. Maar ohhh, wat tof!!

Einde van de dag zijn we bijna bij onze lodge in het midden van het park, uitgelaten van alles wat we vandaag gezien hebben. Ineens staan er toch weer twee auto’s stil langs de weg. We hoeven niet ver te zoeken, er ligt een luipaard! Pure hysterie breekt ongeveer uit in de auto, high-fives worden uitgedeeld want whoeeeeehoeee: de vier dieren die op de lijst van de ‘big-five’ staan en voorkomen in Etosha (olifant, neushoorn, leeuw en luipaard, ze hebben hier geen buffel) hebben we vandaag allemaal gezien!!! Bij de lodge lopen we nog even naar de waterhole en jahoor, olifanten, jakhals en een fantastische zonsondergang. Uitzinnig van vreugde drinken we er een drankje op in de lodge!