Drakensbergen

Dat het weer veranderlijk kan zijn in de de bergen dat hebben we gisteren ondervonden. Waar het de dag ervoor zo’n 36 graden was en prachtige blauwe luchten, is het vandaag grijs, miezerig en slechts 12 graden! En dus overduidelijk geen berg meer te zien of te herkennen. Gelukkig is het een reisdag naar de volgende locatie en maakt dat het wat minder erg, het weer schijnt daar iets beter te zijn. En dus even lekker rustig aan voordat we in de auto springen. De route gaat wel dwars door de bergen maar we krijgen er niets van mee behalve dat we op een gegeven moment onder de bewolking komen te rijden. Blijft bijzonder als je gewoon hoger dan de wolken rijdt, behalve dan dat het nog natter is. De mensen op straat, het leven gaat hier grotendeels te voet, lopen in halve eskimo pakken voorbij. De auto’s zijn Afrika ook vaak oudere modellen en dat wil wel eens hilarische taferelen opleveren. Zo zien we een auto rondrijden waarbij de bestuurder af en toe zijn ruitenwisser van zijn dashbord pakt en met de hand door een open raam driftig zijn raam begint te wissen. Lampen zijn vaker uit dan aan, of gewoon stuk en dan mag je hier ook nog 100 kilometer per uur. De gemiddelde Zuid-Afrikaan draait zijn hand er niet voor om, wij doen maar even op ons gemak. 

Op tijd checken we in bij onze volgende stek, in het noordelijke deel van Drakensbergen. Het is droog maar zeker nog grijs en met 18 graden nog redelijk fris. Onze cottage, weer een leuke Rondavel met uitzicht op de prachtige bergen (zien we niet natuurlijk), ligt op een boerderij. Er zijn veel dieren te vinden en het ligt op een prachtige plek. Het weer blijft een beetje grijs en we zien geen enkele berg dus het heeft vandaag nog geen zin om de wandelschoenen aan te trekken. Dus verkennen we het lokale dorpje, wat wijdverspreid ligt, en genieten nog even van een goed boek bij ons huisje en zoeken vast onze wandelroute uit voor morgen. Want, veranderlijk als het is, zeggen de voorspellingen dat het morgen weer 36 graden zal worden. 

De wekker staat dan ook vroeg, we willen op tijd aan onze route beginnen. We rijden naar het startpunt, Monkey Cowl. Hier schijnen de meest prachtige hiking trails van Drakensbergen te liggen. We kiezen een route uit van 12 kilometer maar wel eentje waarbij al duidelijk aangegeven staat dat het stijl omhoog gaat en je er ongeveer 6 uur over gaat doen. We laten ons niet kennen en beginnen vol goede moed. De zon is inmiddels doorgebroken en de laatste wolken verdwijnen langzaam en dus kijken we direct uit op een prachtige bergketen met hoge pieken. De route gaat inderdaad behoorlijk stijl omhoog, de paden bestaan uit gravel en stenen en dus is het behoorlijk klimmen. Eenmaal boven, na ruim anderhalf uur klimmen, krijgen we op het uitzichtpunt Sphinx echt een waanzinnig uitzicht op het gebied. Zo groen, en andere stukken juist weer vol grassen maar bovenal fantastisch. Helemaal duidelijk waarom dit gebied op de Unesco Werelderfgoedlijst staat! We besluiten door te klimmen naar Breakfast Stream, waar je op een plateau terecht komt. Maar daar komen gaat eerst met een nog hogere klim dan daarvoor. We zitten inmiddels op ruim 2000 meter hoogte dus buiten de benen voel je dat ook aan je ademhaling. Vrijwel buiten adem bereiken we dan toch de top en genieten we van een lunch bij het smalle beekje, de Breakfast Stream. We vullen onze lege waterflessen met het kraakheldere water uit de beek en bekijken onze opties. We kunnen omkeren of vanuit hier de route afmaken en aan de andere kant van het plateau weer afdalen.

We besluiten hem af te maken, nou dat hebben we geweten! We lopen eerst een prachtige route over het plateau met uitzicht op de bergketen voordat een paar kilometer verder de afdaling begint. Voor wie het niet weet, René heeft nogal hoogtevrees en houdt niet van wandelen langs een afgrond. Dat laatste is echt niet gelukt, anders dan de route omhoog waar we een over een vrij breed pad liepen, lopen we nu over hele smalle olifantenpaden direct langs de afgronden. De vlakke stukken gaan nog wel goed maar vervolgens moeten we ook echt dalen, en flink! En dus manoeuvreren we ons, op sommige plekken op onze billen, naar beneden over stenen. Door de hoge klim en de tijd dat we al onderweg zijn beginnen we ook wel echt onze benen te voelen en moe te worden. Het zijn wel echt prachtige vergezichten dus het uitzicht maakt een hoop goed maar het is ook echt wel her en der, zelfs voor mij, aan de spannende kant. En bovendien is het bloedheet en dat maakt het ook uitdagend. Teruggaan is allang geen optie meer en dus ploeteren we voort, stapje voor stapje, René soms met zijn rug naar de afgrond toe. Na nog eens 3 uur afdalen, klimmen, klauteren zijn we helemaal kapot maar zijn we ook langzaam aan het einde van de route. Dikke high five voor ons, volgens mij was dit een route voor de uiterst gevorderde bergbeklimmer dus we zijn best een beetje trots en vooral ook blij dat we dit zo hebben volbracht! Op het moment dat we de auto bereiken zien we donkere dreigende wolken over de berg komen en zien we ook regen vallen. Zijn wij even net op tijd beneden! 

Op de terugweg stoppen we bij de lokale bierbrouwerij, Drakensbergen Brewery, waar we een proeverij kiezen en onder het genot van een klein drankje even bijkomen van ons avontuur. We kijken op de berg uit waar we zojuist bovenop gelopen hebben maar deze is nagenoeg niet meer zichtbaar door de zware regen en onweer. Moe maar voldaan eten we vanavond lekker bij ons plekje. Ze hebben een super goed restaurant en zo hoeven we er na deze inspannende dag even niet meer uit. Wat een topdag weer!