Sani Pass - Lesotho

Gisteren hebben we de kust verlaten en reizen we verder landinwaarts richting Drakensbergen. En dus komen ook de bergen steeds dichterbij. Het is hier meteen veel heuvelachtiger maar ook enorm veel groener. Veel landbouw en boeren bedrijven en dus veel koeien en schapen. Op de achtergrond prijken nog steeds de enorm hoge bergpieken.

We stoppen bij Ballito, waar we van de eigenaren van de guesthouse hebben gehoord dat er een groot winkelcentrum is. Overduidelijk hebben de Amerikanen hier geïnvesteerd. Er staat een gigantische shoppingmall zoals je die in Amerika vind met alle grote namen aan winkels. Wat ook opvalt is dat 90% van de bezoekers blank is. We ploffen op een terrasje voor een kleine lunch maar voelen ons niet helemaal in ons element hier omdat het eigenlijk gewoon niet past in dit land, ook al geeft het natuurlijk werkgelegenheid. Hoe bizar dat ze dit hier, naast de typisch Afrikaanse woningen, neer hebben gezet. 

Bij Pietermaritzburg komen we in een gigantische file terecht waarvan de oorzaak onbekend is. We staan meer dan een uur op dezelfde plek. Leuk om te zien hoe iedereen al snel naast de auto’s staat, muziek wordt opgestart en her en der een groepje uit een taxibusje begint te dansen. Volgens een vrachtwagenchauffeur is het hier wekelijks raak met grote ongelukken en dan sta je voor uren stil. En dus besluiten we, wanneer we twee meter mogen verschuiven, voor de vrachtwagen te piepen en de eerste afslag te nemen om dan maar binnendoor te rijden. Kilometers verder rijden we parallel aan de grote weg en daar zien we het nog steeds gigantisch vast staan. En dus komen we net voor het donker aan bij onze volgende guesthouse. Het heeft een mooi terras en onder het genot van een lekker biertje genieten we dan ook van de prachtige zonsondergang achter de hoge bergen verderop. Wat een prachtige plek hier!

Vandaag worden we opgehaald voor onze trip over de Sani Pass naar Lesotho. Sani Pass is een bergpas tussen Zuid-Afrika en Lesotho. Het is de hoogste bergpas in Zuidelijk Afrika waar motorvoertuigen kunnen rijden. We rijden met een groep auto’s en jeeps de route vandaag wat wij stiekem een beetje jammer vinden want in de andere grotere auto’s zit een hele groepsreis aan Nederlanders. An sich niets mis met een groepsreis, alhoewel het duidelijk onze reizen niet zijn, maar als twee ‘buitenstaanders’ voel je je dan toch een beetje het 36e wiel aan de wagen. En zo ontstaat er ook een lange rij bij de douanepost waar we Zuid-Afrika weer verlaten en kost het veel extra tijd. Weer wat stempels rijker gaan we weer op pad en houdt direct het asfalt op en waarschuwt de gids ons al voor een Afrikaanse massage. We weten inmiddels wat dat betekent , heel veel schudden en hobbelen. De grenspost van Lesotho zit acht kilometer verderop en dus rijden we het mooiste stuk van de route in niemandsland. Er lopen lokale herders op het pad die in Zuid-Afrika hout gaan verzamelen en vervolgens weer de hele route terug omhoog lopen (ongeveer 1000 meter omhoog) naar hun dorp, en dat op slippers of op blote voeten. 

We rijden langs diepe afgronden en via heel veel bochten en kruipen langzaam ophoog, de auto moet flink zijn best doen. Onderweg stoppen we meerdere keren voor mooie uitzichten door de pass, het ene uitzicht nog mooier dan de andere. De weg wordt steeds smaller en hobbeliger en we kruipen dan ook echt per meter omhoog. De haarspeldbochten volgen elkaar steeds sneller op totdat we ineens boven komen en daar treffen we de hoogste pub van Afrika op 2874 meter hoogte. Het waait hier flink maar mijn lange broek van vandaag, door alle waarschuwingen dat het boven erg koud is, is eigenlijk wel aan de warme kant. Alhoewel de mensen hier in dikke lagen kleding lopen met winterjassen aan, zij vinden het enorm koud met een graad of 22. Het weer wisselt hier in ieder geval vaak want vier dagen geleden is er nog 30 centimeter sneeuw op deze hoogte gevallen maar dat smelt snel weer weg met de huidige temperaturen. Naast de hoogste pub zit hier ook de grensovergang naar Lesotho en dus krijgen we weer mooie stempels in ons paspoort en mogen we vervolgens door. 

We komen in een piepklein lokaal dorpje aan met een paar kleine rondavels (de ronde huisjes). We lunchen aan het kleine riviertje nabij voordat we een bezoek aan de huisjes brengen. Lesotho wordt volledig omgeven door Zuid-Afrika en de meeste inwoners werken vaak in Zuid-Afrika. 80% van Lesotho is het hooggebergte waar eigenlijk alleen schapen gehouden kunnen worden en dat dus de belangrijkste inkomstenbron is. De overige 20% ligt in het dal waar ook de hoofdstad is gelegen, hier leeft men voornamelijk van de landbouw en het exporteren van water uit de bergen aan Johannesburg. We mogen in een Rondavel kijken en van de bewoonster, ook weer dik ingepakt in drie lagen kleding, krijgen we zelfgebakken brood te proeven. Dit maken ze helemaal zelf in een grote pan op een klein vuurtje in het midden van de Rondavel. De kinderen hier gaan naar school in de grote stad en leven dan gedurende maanden bij familie in de buurt van de stad. Alleen in de vakanties komen ze terug naar de kleine dorpjes in de bergen. Ontzettend leuk en leerzaam hoe deze mensen op deze hoogte, met de kou en sneeuw, leven met minimale middelen. Aan het einde van de dag rijden we terug, doen een drankje in de pub voordat we met de nodige stempels in ons paspoort weer terug naar onze guesthouse gaan. De route over de pass is naar beneden even adembenemend als naar boven maar gaat wel sneller. En dus genieten we aan het einde van de dag van een lekker drankje met een prachtige zonsondergang!