Baie welkom in Zuid-Afrika

Bly Kalm! Zuid-Afrikaans voor wees kalm. Gisteren was een dag van wachten, heel veel wachten. Afgelopen week barste Schiphol weer uit zijn voegen door de personeelstekorten en dus namen we het zekere voor het onzekere en ging de wekker op standje vroeg. Er is al een file op de oprit naar Schiphol toe maar uiteindelijk hebben we heel snel onze koffers ingecheckt via de zelfscan. Vanuit daar zien we al een lange rij richting de security, een attractie in de Efteling is er niets bij. We vermaken en ergeren ons aan de mensen die, ondanks de goede instructies, de aanwijzingen negeren en vervolgens een (terechte) veeg uit de pan krijgen. De beveiliging zelf vermaakt zicht met teksten als: ja dames en heren, blijven lachen want jullie hebben er immers zelf voor gekozen in deze rij te willen staan. Kan niet iedereen waarderen blijkt. Na 2,5 uur sjokken door de rijen, mensen voor zien dringen, boze mensen die hun vluchten missen komen wij prima op tijd door de controle en ploffen we neer op onze stoelen met extra beenruimte. Iedereen keurig op tijd binnen, deuren dicht en gaan met die kist. NOT! De piloot laat ons weten dat de luchtverkeersleiders in Frankrijk staken en we dus over Duitsland moeten vliegen. Dat is überhaupt al langer maar daar bovenop is er nu letterlijk file in de lucht en mogen we dus niet op de geplande tijd vertrekken. Na ruim anderhalf uur wachten vertrekken we dan eindelijk.

Eenmaal aangekomen in Johannesburg is het uitgestorven, we zijn de enige vlucht die op dit tijdstip geland is. En dus staan we een kwartier later, met stempels in ons paspoort (yes!) en twee koffers bij de uitgang op zoek naar onze chauffeur. De auto krijgen we morgenochtend geleverd bij het hotel, ideaal! De chauffeur lopen we twee keer voorbij, hoezo we zijn moe? We wandelen mee naar de auto en komen niet meer bij, een Suzuki Swift. En dat met twee koffers, tassen, een camera en ons lange mensen. Met wat passen en meten, de koffer op de stoel voorin past het toch en tien minuten later staan we al in onze kamer. 

Vanochtend werd onze auto (lees limousine) afgeleverd. Een auto van het voor ons onbekende merk Mahindra, met drie rijen stoelen en gloednieuw uit de garage (345 kilometer op de teller). Nou, hier kunnen we in kamperen als het moet. En zo rijden we even later richting het centrum van Johannesburg, op weg naar de Skins Cosmetics winkel. René zijn werkgever heeft meerdere winkel filialen in Zuid-Afrika waaronder eentje hier dus daar moet natuurlijk even gekeken worden. Kunnen we gelijk even goed oefenen met links rijden in de drukte. En druk is het, overal mensen op straat, verkopers langs de weg, geiten op de middenberm, overal waar je kijkt gebeurt wat. Even later rijden we duidelijk een arm gedeelte van de stad in, piepkleine bakstenen huisjes, dicht op elkaar gebouwd met golfplaten daken, zonder deuren en de meeste zonder enige voorziening als stroom. Hoe groot is het contrast als we nog geen tien minuten later in een enorm groot Amerikaans aandoend winkelcentrum lopen voor de Skins winkel waar ook de winkels van Louis Vuitton en Calvin Klein zitten. Na even een praatje met een collega gaan we weer op pad, want we hebben een aardige rit voor de boeg naar Hazyview en natuurlijk willen we dat niet over de snelweg doen maar over de leuke binnendoor route. 

Vanuit Joburg, zoals Johannesburg hier genoemd wordt, rijden we in een vlakke omgeving weg. We rijden via kleine dorpjes als Dullstroom en Leydenburg. We doen onze boodschappen in de lokale Spar zodat we in ieder geval voldoende drinken bij ons hebben. Hoe meer oostelijk we komen, hoe bergachtiger en vooral veel groener het landschap wordt. Op sommige plekken vergeet je bijna dat je in Zuid-Afrika bent, maar waan je je met vergezichten en groene diepe afdalingen zo in het Zwitserse landschap. Het laatste stuk van de route is al een gedeelte van de welbekende Panorama route, we rijden hier over de Long Tom Pass. Een prachtige en enorm groene route met veel hoogteverschillen en nog veel meer bochten. Arm spieren kweken hier!! Aan het einde van de middag komen we aan bij onze lodge voor de komende twee nachten. Het voelt hier vochtig en overal om je heen zijn beestjes te zien en te horen. Muggen, padden, ibissen en we spotten onze eerste Kingfisher (een soort ijsvogel). Het is hier echt een prachtige plek! Typische Zuid-Afrikaanse huizen, Rondavels, staan hier verspreid in een prachtige tuin met zwembad en vijver. Het leuke aan de Rondavels is dat ze een rieten dak hebben. Wanneer het buiten donker is, vanaf een uur of zes, lijkt het binnen alsof je buiten zit. Alle geluiden komen dwars door het dak het huis in, dus echt een super Idyllisch plekje. Na de lange dag besluiten we in de buurt te eten bij Tanks Bush pub. Zoals de naam al een beetje doet vermoeden, een soort pub midden in de bush. Letterlijk buiten onder een tentdoek maar wel met een bar en sport op de TV. Hartstikke leuke stek voor als je na een lange dag gewoon even lekker makkelijk wilt eten met gezelligheid om je heen. We gaan daarna snel terug naar onze stek want vanavond hebben we onze eerste load shedding. Load shedding is het gepland uitschakelen van de stroom om het energienetwerk te ontlasten, aangezien de vraag in Zuid-Afrika veel hoger is dan dat het net aankan. En dus is alles voor de komende twee uur donker en dat is aardedonker op deze plek!