Waterton Lakes - Banff

De voorspellingen waren al niet best maar wanneer we het gordijn open doen is het grijs, waaierig en miezerig. Eenmaal buiten blijkt het met zes graden ook behoorlijk fris (lees: koud) en van het mooie uitzicht dat we hier eerder zagen is weinig over. Omdat het ook maar blijft miezeren besluiten we dat misschien het beste plan is de bergen over te gaan in de hoop dat het daar beter weer is. En laat aan de andere kant van die bergen nu Glacier National Park, en dan nu de Amerikaanse versie, liggen! Halverwege komen we aan bij de grens, een klein hokje waar je je paspoort afgeeft. Volgens internet hoefden we geen reistoestemming aan te vragen aangezien we over land Amerika binnen reizen, maar dat blijkt toch iets ingewikkelder te liggen. Onze paspoorten worden ingenomen en we moeten ons binnen melden. René moet een officieel groen visa formulier invullen. Ikzelf hoef dat niet want ik heb nog een geldige reistoestemming van mijn reis naar de VS eerder dit jaar. De twee stempels van Amerika en de twee van Canada (met dank aan mijn overnachting aan de Canadese kant van de Niagara watervallen) blijken ze graag nader verklaard te willen hebben en uiteraard mag ik wederom vingerafdrukken achterlaten. Na het betalen van zes dollar en nadat ook René zijn vingerafdrukken heeft afgegeven mogen we door en staan we in Amerika, in de staat Montana! 

We rijden verder en komen aan de Glacier National Park. Na een bezoek aan het bezoekerscentrum besluiten we naar de andere kant van het park te gaan. Hiervoor moeten we de Logan Pass over, een berg van 2025 meter hoog. Halverwege de berg stopt het met miezeren, rijden we een dik wolkenpak in en zien we slechts nog een paar meter vooruit op een heel smal bergweggetje. We zien de temperatuur op onze meter razendsnel dalen en wanneer we op de top komen is het nog slechts twee graden! Eenmaal boven maken we een klein rondje over het wandelpad, zien weer wat lokale grondeekhoorns, en gaan daarna gauw weer op pad want het is echt heel koud. We rijden de andere kant van de berg weer naar beneden en we komen langzaam onder het wolkendek terwijl we uitkijken over een prachtige vallei met hoge besneeuwde toppen. Eenmaal beneden hebben we zelfs een zonnetje en is het zo'n dertien graden, wat een goede keus is dit geweest. We maken wat stopjes en nog een wandeling naar een waterval. Aan het einde van de dag moeten we toch ook echt weer terug naar ons hotel want als de grenspost sluit kom je er niet meer in. We rijden terug omhoog de Logan Pass over, langs de afgronden die alleen door een klein stenen muurtje gescheiden wordt van de weg. Drie keer raden wie er mag rijden! 
Voor ons rijdt een enorm brede 4x4 Dodge puck-up die al een aantal keer behoorlijk dicht langs het muurtje gaat. We zeggen nog tegen elkaar; 'die moet zijn auto heel goed kennen op dit weggetje' en dan ineens 'Boem' ! We zien de hele rechterkant van de auto omhoog komen en boven op het muurtje klappen. De bumper schiet in splinters er vanaf en de achterlichten, waarvan hij er een aantal verliest, hangen er los achterop. Hij rijdt door aangezien we op dit stuk niet kunnen stoppen en vervolgens rijdt hij nog een paar keer op het muurtje, het lijkt erop dat hij de boel goed stuk heeft gereden. We rijden terug naar de Canadese grens en na de nodige stempels rijden we terug naar Waterton Park waar het inmiddels ook droog is geworden. We rijden nog een mooie route en dan valt ons oog op een babybeer in de boom. Hup, onze auto aan de kant en even later staan we met zijn tweeën te kijken naar een moederbeer met twee jongen!! Aangezien mensen nogal kamelengedrag vertonen duurt het niet lang voordat meerdere toeristen door hebben dat we naar beren staan te kijken en nog geen kwartier later is er een halve wegopstopping ontstaan en staan mensen selfies met de beren te nemen op een belachelijk dichte afstand. En even later zien we waarom dit zo gevaarlijk is, terwijl iedereen foto's, selfies en wat ook staat te nemen komt van de andere kant nog een beer aangelopen die niemand heeft gezien! Inmiddels zijn ook de politie en parkranger er bij gekomen en iedereen wordt in de auto's gedirigeerd en vermanend toegesproken dat je minimaal honderd meter afstand moet bewaren en zeker niet uit je auto moet komen! 

Tijd om door te gaan, we gaan nu richting de grote bekende parken en starten met Banff. Allereerst maken we een laatste rondje door Waterton op een route waar ook bizons te vinden zijn. We spotten er een paar voordat we doorrijden. We rijden dwars over het platteland en dan echt plat als een spreekwoordelijke pannenkoek met landbouw, door de buitenwijken van de grote stad Calgary, door naar Banff midden tussen de Rocky Mountains. Over een overgang van landschap gesproken, het is hier prachtig. Helaas kan ik er zelf niet helemaal optimaal van genieten want sinds een paar dagen ben ik niet helemaal fit. Op advies van de lokale apotheker ga ik morgenochtend toch maar even een bezoekje aan een arts brengen want het lijkt op iets van een infectie en daar heb ik hier natuurlijk helemaal geen zin in en vooral geen tijd voor! Vanmiddag hebben we dan ook even rustig aan gedaan en heb ik even wat geslapen (lees: onder dwang even geslapen, haha). En omdat we even moesten wachten totdat onze kamer klaar was hebben we een upgrade gekregen naar de meest luxe kamer die ze in dit hotel hebben, het is belachelijk! Een woonkamer met boekenkast, luxe banken en ligstoel. Een keuken/werkkamer, een slaapkamer met een bed waar we elkaar in kwijt raken en een enorme badkamer met dito douche en tweepersoons bubbelbad. We voelen ons gewoon een beetje opgelaten maar wat een verwennerij is dit! s'Avonds maken we nog even een klein rondje door het stadje met alle leuke (souvenirs) winkeltjes voordat we teruggaan en ons gaan voorbereiden op de komende, drukke dagen! Eerste stop, de dokter, die me hopelijk snel weer op pad kan sturen.