Windhoek - Kalahari

Zand, zand, zand! Oranje zand welteverstaan. En alles zit onder, de auto, de binnenkant van de auto en de gympen. Over naar de wandelschoenen dus vanaf vandaag. Vanochtend starten we met een ontvangst van de lokale agent. Ruim anderhalf uur later stappen we met een map vol vouchers, boekjes, wegenkaarten en informatie de auto in op weg naar de Kalahari woestijn. 

We rijden op de ‘grote’ weg naar het zuiden. Een grote tweebaansweg zover als het oog reikt. Onderweg stoppen we om te tanken in Rehoboth. Advies is hier bij ieder tankstation je tank vol te gooien zodat je niet voor onverwachte  problemen komt te staan. We besluiten gelijk lekker toeristisch naar een uitzichtpunt van de Aonob dam te rijden. Ineens staat daar een bordje dat het asfalt stopt. Voor we het weten rijden we met een grote stofwolk achter ons aan op een gravelweg. Bij René is de grijns niet meer van zijn gezicht te krijgen. Waar we net nog kilometers asfalt vooruit zagen zien we nu alleen maar zand. De dam halen we uiteindelijk niet want er is niemand om de poort open te maken, we kloppen nog even hard op het raam maar helaas. 

We rijden terug en vervolgen onze weg verder naar het zuiden. Het landschap verandert langzaam van kleur van wit naar geel naar oranje. Flinke oranje zandduinen duiken op voor onze neus. En dan ineens, in the middle of nowhere, staat een grote betonnen toegangspoort. Kalahari Private Reserve. Hier bevindt zich ook onze lodge. Na het tonen van onze voucher mogen we naar binnen en via een lange zandweg, René kijkt nu nog blijer, rijden we door. En dan staan ze daar ineens; een hele kudde zebra’s. Als een stel blije kinderen vieren we een feestje in de auto, niet wetende dat we een klein stukje verder impala’s, gemsbokken (Oryx) en Koedoe’s zien. We zullen maar achterwege laten hoe we er toen bij zaten, het laat zich raden. 

Midden in het oranje landschap vinden we onze lodge, Kalahri Camelthorn Lodge. Er zijn tien hutten met rieten daken, allemaal apart bereikbaar via een zandpad. Vanuit bed kijken we zo de oranje vlakte op en schuifelt het wild voor onze deur langs. Vanaf de stoelen buiten hoor je niets anders dan tientallen vogels in de bomen en verdere niets dan rust. Het is hier zo onbeschrijflijk mooi.

We eten vanavond aan het kampvuur aan ons eigen tafeltje, morgen gaan we op onze eerste safari!